- Uitleg Heilige Christoffel

• Geplaatst op 9 Juli 2017
• Door Johan Jong
• Geplaatst in uitleg en toelichting
• 0

De heilige Christoffel is de beschermheilige van de reizigers.
Christoffel, ook wel Christophorus genoemd, was een veerman zonder brug of boot.
Als reizigers de rivier wilden oversteken, droeg Christophorus hen naar de andere oever. En toch was die reuze sterke man haast nog te zwak om een kind over de rivier te dragen.

Dat stond aan het water en riep: ”Over! Over!” Christoffel lachte om dat lichte vrachtje. Hopla, daar zat het jongetje al op zijn schouder, na een paar passen stond Christophorus stil en keek naar het jongetje. ”Dat had ik niet gedacht!” hijgde hij. ”Wat ben jij zwaar!”
Langzaam ging hij verder, voet voor voet door de sterke stroom. Grote mannen, bomen van kerels, had hij overgebracht! Zou hij dan een kindje niet kunnen dragen? Weer stond hij stil, duizelig van vermoeidheid. ”Kind,” zuchtte hij, ”ik… ik kan niet meer!” Christophorus werd bang, doodsbang. Voor de eerste keer in zijn leven.

Hij had altijd gezegd: ”Ik wil enkel de machtigste mens op de aarde dienen.”
Zo was hij knecht geworden bij een koning die een geweldig rijk bestuurde. Maar die koning bleek bang te zijn voor de duivel. “Dan is de duivel machtiger,” riep Christoffel, ”en dien ik de duivel!
Toen ontdekte hij echter, dat een heel eenvoudige monnik de duivel op de vlucht joeg door het kruisteken. “
U wil ik dienen,” had hij gezegd, ”u bent machtiger dan de duivel.”

Zo had hij steeds de machtigste gezocht en nog niet gevonden. Want de monnik weigerde zijn diensten. ”Niet ik ben machtig, maar God, onze Vader. Hém moet je dienen. Zoek God, veerman!” En dat had Christoffel gedaan.
Iedere reiziger die hij overdroeg, had hij goed aangekeken. Maar gevonden had hij zijn nieuwe Meester nog altijd niet.

Nu was hij bang. Zijn knieën knikten, zijn schouders bogen. En in zijn angst greep hij het kind op zijn schouder bij de hand. Een klein jongenshandje in die bruine reuzenknuist. Maar de angst verdween; hij kon de andere oever bereiken. ”Jongetje,” hijgde de veerman, ”wie ben jij? Het leek wel of ik de hele wereld op mijn schouders droeg! ”U heeft veel meer gedragen,” antwoordde het kind. ”Niet zomaar de wereld, maar zelfs de Schepper van die wereld! Want ik ben Jezus, die hemel en aarde gemaakt heeft. Ik ben de Meester die je zo lang gezocht hebt!”

Zo is het gebeurd, zegt het oude legendarische verhaal over Christophorus. De veerman heeft God trouw gediend tot zijn marteldood. Want zoals vele heiligen heeft ook hij geleden voor zijn geloof.

Christoffel leefde omstreeks het jaar 250 en zijn gedachtenis wordt jaarlijks gehouden op 24 juli.

Het is mogelijk dat hij pas van latere generaties zijn naam heeft ontvangen. Want “Christo-phorus” betekent “Christus-drager”!

In de Middeleeuwen ontstond het bijgeloof, dat wie bij het verlaten van het kerkgebouw nog even tot God bad op voorspraak van Sint Christoffel, dat zo iemand op die dag dan niets rampzaligs zou overkomen.

In veel oude kerken uit die tijd vindt u bij de uitgang een beeld of schildering van de heilige Christoffel.

Bijgeloof dus? Welnee. Hij is immers uitgeroepen tot beschermheilige van de reizigers en dus best op zijn plaats dichtbij de plek waar u weer in uw auto of op uw fiets stapt. Ziet u dit oude legendarische verhaal dus niet als fetisj of talisman, maar als een verwijzing naar Hem, die (ook) door Christoffel gezocht en gevonden werd en van wie wij allen afhankelijk zijn.

Bron: Tom Remken 
https://www.kathedraalrotterdam.nl/index.php/de-kathedraal/interieur/12-de-heilige-christoffel

Klik hier voor alle Christoffel artikelen